پشیمانی بوترین بخاطر استفاده از کلمه «قرارداد‌های هوشمند»

اسکریپ‌های پایا به‌جای قرارداد‌های هوشمند

بوترین در روز 11 اکتبر و در پاسخ به یک بحث طولانی که توسط CleanApp در زمینه‌ی مدیریت بلاکچین ایجاد شده بود، توئیتی را ارسال کرد.

بوترین در پاسخ به کاربر CleanApp در توئیتر که بر روی مفهوم «مدیریت و قوانین رمزارزی» بحث می‌کرد این موضوع را عنوان کرد. در این بحث CleanApp، دیدگاه خود را در مورد ساختار مدیریتی و اینکه چگونه قرارداد‌های هوشمند در زندگی روزمره کاربرد دارد، مطرح کرد. پس از اشاره به نام قرارداد‌های هوشمند توسط CleanApp در این بحث، بوترین گفت که به جای استفاده از اصطلاح قرارداد‌های هوشمند، ترجیح می‌دهد اصطلاح « اسکریپ‌های پایا» استفاده شود. این تلاش آشکاری در تغییر اصطلاح قرارداد‌های هوشمند به شکل رسمی و تغییر آن به «اسکریپ‌های پایا» یا برنامه‌هایی است که دائما اجرا می‌شوند، به شمار می‌رود. البته هم‌اکنون با توجه به این‌که امروزه این اصطلاح همراه با لغات بلاکچین، قانون‌گذاری و … تقریبا در هر وایت‌پیپری یافت می‌شود، احتمالا استفاده از آن در آینده نیز ادامه خواهد یافت.

در همین حال، ولاد زامفیر(Vlad Zamfir) سهام‌دار اتریوم صحبت‌های بوترین را به شکل دیگری تکرار کرد، او با اشاره به این که من نام‌گذاری «روش‌های ذخیره‌سازی(stored procedures)» را ترجیح می‌دهم.» اضافه کرد: «اما من از انتخاب این اصطلاح پشیمان نیستم، این موضوع برای هر کسی یک فرصت عالی برای یادگیری است.»

اتریوم در سال 2017 موفقیت چشمگیری کسب کرد، و قیمت هر اتریوم از 8 دلار به 1400 دلار رسید. این موفقیت موجب شد تیم‌های رمزارزی سعی کنند مدل اتریوم را تقلید نمایند و با پیروی از آن توکن‌های دارای بستر قرارداد هوشمند یکی پس از دیگری منتشر شدند. ترون(Tron)، نئو(Neo)، کاردانو(Cardano)، لیسک(Lisk)، ای او اس(EOS) و وان‌چین(Wanchain) تنها تعداد انگشت شماری از صدها پلتفرم دارای قرارداد‌ هوشمند هستند که راه‌اندازی شدند.

با وجود کمبود قوانین در حورزه‌ی رمزارزی همچنان رویکرد بیشتر دولت‌ها با رمزارزها و همچنین ویژگی قرارداد‌های هوشمند در سایه‌ی ابهام قرار دارد اما هم اکنون در آمریکا، ایالت تنسی(Tennessee) تنها ایالتی است که قرارداد‌های هوشمند را برای انجام معاملات الکترونیکی به رسمیت شناخته است.

آیا مدیریت رمزارزها لازم است؟

علاقه‌مندان به حوزه‌ی بلاکچین به طور مرتب در شبکه‌های اجتماعی بر سر این موضوع که آیا بلاکچین باید دائما اصلاح شود و این‌که چه کسی باید در مورد آن تصمیم‌گیری کند، بحث می‌کنند. این بحث با هدف مشخص کردن پاسخ به این سوال است که آیا تراکنش‌های بلاکچین به دلایل اخلاقی می‌توانند اصلاح شوند؟

مدیریت رمزارزها، مخصوصا از زمانی که هک شدن DAO اتریوم، آن را مجبور به اجرای هاردفورک کرد، به موضوع بحث داغی تبدیل شده است. بر اثر این اتفاق جامعه‌ی اتریوم تصمیم گرفت که زنجیره را به عقب برگرداند و رمزارز‌ها‌ی هک شده را به قربانیان هک بازگرداند. این حرکت بسیار بحث برانگیز بود و کسانی که با عقب برگرداندن زنجیره مخالف بودند، اتریوم کلاسیک(ETC) را ایجاد نمودند.

پس از هک DAO پیرامون این موضوع ‌که «چه چیزی به سانسور در بلاکچین ارزش می‌دهد»، بحث شدیدی درگرفت. برخی می‌گفتند زمانی که می‌توان این عمل را برای قربانیان هک DAO انجام داد، چرا برای دیگران این‌کار را انجام ندهیم؟، از آن زمان تاکنون این اتفاق تکرار نشده است اما بحث پیرامون آن همچنان ادامه دارد.

اصطلاح قرارداد‌های هوشمند اولین بار توسط نیک زابو پیشنهاد شد

نیک زابو(NICK SZABO) دانشمند رایانه و اولین شخصی که در سال 1998 با اختراع پول مجازی که بیت گلد(Bit Gold) نامیده می‌شد، پیشگام دنیای بیت‌کوین به حساب می‌آید. اصطلاح قرارداد‌های هوشمند در سال 1994 برای نخستین بار توسط او استفاده شد.

زابو، «قرارداد‌های هوشمند» را به صورت «پروتکل‌هایی که در تراکنش کامپیوتری، شرایط قرارداد را اجرا می‌کند» تعریف کرد. او می‌خواست فرآیند اجرای تراکنش الکترونیکی همانند نقطه‌ی فروش(point of sale) را به دنیای دیجیتالی گسترش دهد.

آیا شما با نام گذاری به شکل «قرارداد‌های هوشمند» موافق هستید یا همانند بوترین فکر می‌کنید باید نام دیگری برای آن انتخاب می‌شد. نظر خود را به صورت کامنت با ما در میان بگذارید.